അരികിലിപ്പോള്‍ നീയില്ല....
പുളകം കൊള്ളുന്ന സ്നിദ്ധമേനിയില്ല;
പൌര്‍ണമി വിടര്‍ത്തുന്ന മുഗ്ധഹാസമില്ല.
സ്വപ്നം തളംകെട്ടിയ കരിമ്കൂവള കണ്ണുകളില്ല;
പരിഭവം സന്ധ്യശോഭയേകിയ ചാമ്പക്ക മൂക്കില്ല.
കവിളില്‍ അര്‍ദ്ധനീലിമ പടര്‍ത്തുന്ന അളകങ്ങളില്ല
വെളളാരംകല്ലുകൾ വാരിവിതറുന്ന വാമൊഴികളില്ല
നീലരോമങ്ങള്‍ തോരണംകെട്ടിയ കുരുത്തോല കൈകളില്ല;
പരിഭവ-പരിദേവനങ്ങള്‍ ചായംപൂശിയ നനുത്ത അധരങ്ങളില്ല.
പുസ്തകത്താളുകളില്‍ ചേര്‍ത്തുവെച്ച കൈനാറിപൂവിന്‍ ഗന്ധമില്ല;
നിന്‍ നിശ്വാസമലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന ചെമ്പകമണമോലും നേര്‍ത്ത കാറ്റില്ല.
നീണ്ടുരുണ്ട മുടിയില്‍ തിരുകിവെക്കാന്‍,
പറിക്കാതെ ബാക്കിവെച്ച അശോകചെമ്പകം
മണം വറ്റി,
നിറം മാഞ്ഞു,
ഇതളടര്‍ന്നു,
പൊഴിഞ്ഞു വീണു സഖീ...
മനംമടുത്ത നിന്‍ മടുപ്പെന്‍, മിടിപ്പെടുത്തരിയൊടുങ്ങുംമുന്‍പ്
വരിക സഖിയരികത്ത്, മേലുടയാടപോല്‍ ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്ക,
നിന്‍ സ്നിഗ്ദ്ധമേനിയില്‍ അലയടിച്ചുയരട്ടെ ചിറകടിക്കുമെന്‍ പ്രണയഭാവനകള്‍....
വരിക സഖി,
വര്‍ണ്ണം വരണ്ട വഴിയിഴകളില്‍ സ്വനമുതിര്‍ക്കാതെ..
മിഴിമുനയാല്‍ നനുനനെ മനം കവര്‍ന്നു,
മൊഴിമഴയാല്‍ തണുതണെ തനു നനച്ചു,
വിരല്‍തൂവല്‍ സ്പര്‍ശത്താല്‍ വിരഹതാപമകറ്റി,
പകരുക സിരകളില്‍ വികാരമേഘവിസ്ഫോടനങ്ങള്‍.
പുണര്‍ന്നു പടരുക തനുവില്‍, തൈമാവിൽ മുല്ലവള്ളി കണക്കെ.
വരിക സഖി,
മൃതമേനിയായോരെന്നരികില്‍ അമൃതമായഴിഞ്ഞുലഞ്ഞു നില്‍ക്ക,
മുല്ലമൊട്ടിന്‍ മണമുതിരും തേന്മലര്‍ ചിരിയുതിര്‍ത്തു,
നാണം മഷിയെഴുതിയ കൌതുകകണ്ണാല്‍ കനല്‍ പെയ്തു,
ചെമ്പകം പൂക്കുന്ന ശ്വാസനിശ്വാസമുതിര്‍ക്ക....
നിന്‍ നിശ്വസ, മെന്‍ശ്വാസമായ്, ഞാന്‍ പുനര്‍ജനിക്കും വരെയും....
പരിഭവം സന്ധ്യശോഭയേകിയ ചാമ്പക്ക മൂക്കില്ല.
കവിളില്‍ അര്‍ദ്ധനീലിമ പടര്‍ത്തുന്ന അളകങ്ങളില്ല
വെളളാരംകല്ലുകൾ വാരിവിതറുന്ന വാമൊഴികളില്ല
നീലരോമങ്ങള്‍ തോരണംകെട്ടിയ കുരുത്തോല കൈകളില്ല;
പരിഭവ-പരിദേവനങ്ങള്‍ ചായംപൂശിയ നനുത്ത അധരങ്ങളില്ല.
പുസ്തകത്താളുകളില്‍ ചേര്‍ത്തുവെച്ച കൈനാറിപൂവിന്‍ ഗന്ധമില്ല;
നിന്‍ നിശ്വാസമലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന ചെമ്പകമണമോലും നേര്‍ത്ത കാറ്റില്ല.
നീണ്ടുരുണ്ട മുടിയില്‍ തിരുകിവെക്കാന്‍,
പറിക്കാതെ ബാക്കിവെച്ച അശോകചെമ്പകം
മണം വറ്റി,
നിറം മാഞ്ഞു,
ഇതളടര്‍ന്നു,
പൊഴിഞ്ഞു വീണു സഖീ...
മനംമടുത്ത നിന്‍ മടുപ്പെന്‍, മിടിപ്പെടുത്തരിയൊടുങ്ങുംമുന്‍പ്
വരിക സഖിയരികത്ത്, മേലുടയാടപോല്‍ ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്ക,
നിന്‍ സ്നിഗ്ദ്ധമേനിയില്‍ അലയടിച്ചുയരട്ടെ ചിറകടിക്കുമെന്‍ പ്രണയഭാവനകള്‍....
വരിക സഖി,
വര്‍ണ്ണം വരണ്ട വഴിയിഴകളില്‍ സ്വനമുതിര്‍ക്കാതെ..
മിഴിമുനയാല്‍ നനുനനെ മനം കവര്‍ന്നു,
മൊഴിമഴയാല്‍ തണുതണെ തനു നനച്ചു,
വിരല്‍തൂവല്‍ സ്പര്‍ശത്താല്‍ വിരഹതാപമകറ്റി,
പകരുക സിരകളില്‍ വികാരമേഘവിസ്ഫോടനങ്ങള്‍.
പുണര്‍ന്നു പടരുക തനുവില്‍, തൈമാവിൽ മുല്ലവള്ളി കണക്കെ.
വരിക സഖി,
മൃതമേനിയായോരെന്നരികില്‍ അമൃതമായഴിഞ്ഞുലഞ്ഞു നില്‍ക്ക,
മുല്ലമൊട്ടിന്‍ മണമുതിരും തേന്മലര്‍ ചിരിയുതിര്‍ത്തു,
നാണം മഷിയെഴുതിയ കൌതുകകണ്ണാല്‍ കനല്‍ പെയ്തു,
ചെമ്പകം പൂക്കുന്ന ശ്വാസനിശ്വാസമുതിര്‍ക്ക....
നിന്‍ നിശ്വസ, മെന്‍ശ്വാസമായ്, ഞാന്‍ പുനര്‍ജനിക്കും വരെയും....
No comments:
Post a Comment